Urodził się 21.11.1870 r. w Poznaniu, syn Stanisława - architekta (m.in. budowniczy Teatru Polskiego w Poznaniu) i właściciela majątku w Gieczu i Klementyny z Prądzyńskich.

Studiował prawo w Berlinie (praca doktorska o prawnych aspektach zawierania umów kontraktowych przez telefon).

W 1899 r., po sprzedaży majątku w Gieczu, wykupił z rąk niemieckich Brzóstków, do którego przeniósł się wraz z matką. 

W latach 1903-1914 aktywnie działał w Powiatowym Komitecie Wyborczym w Jarocinie jako przewodniczący, a następnie zastępca przewodniczącego. Prowadził liczne zebrania z mieszkańcami jarocińskiego okręgu wyborczego na których wygłaszał patriotyczne przemówienia. Organizator wieców na rzecz wyboru Polaków do parlamentu niemieckiego. Współpracował w pracach wyborczych z jarocińskimi działaczami: Władysławem Grabskim, Tomaszem Jachowskim, Franciszkiem Basińskim. Popierał działalność „Straży”. W 1905 r. pełnił funkcję męża zaufania „Straży” na powiat jarociński.

Intensywnie i z powodzeniem zajmował się gospodarką; był aktywnym członkiem Centralnego Towarzystwa Gospodarczego w Poznaniu. Pełnił funkcję członka Zarządu Centralnego Towarzystwa Rolniczego i sekretarza Towarzystwa Rolniczego średzko-gnieźnieńskiego. Wydatnie pomógł w odbudowie kościoła w Brzóstkowie w 1918 r., który spalił się w sierpniu 1913 r. 

Aktywnie włączył się do działalności tajnego Powiatowego Komitetu Obywatelskiego w Jarocinie, a po ujawnieniu 16.11.1918 r. jako Powiatowej Rady Ludowej, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego. Na wiecach i zebraniach prowadził agitację na rzecz wyboru delegatów na Polski Sejm Dzielnicowy, który odbył się w Poznaniu 3-5.12.1918 r. Z powiatu jarocińskiego wybrano 17 delegatów. Pomagał w tworzeniu jarocińskich kompanii w czasie Powstania Wielkopolskiego 1918-1919. 

Hebanowski poparł inicjatywę wystawienia w Bieździadowie i Lgowie pomnika poległych mieszkańców wsi w I wojnie światowej 1914-1918 i w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919. 

W latach trzydziestych przeniósł się wraz z żoną do swojego drugiego majątku w Gaju Wielkim, pozostawiając na gospodarstwie w Brzóstkowie syna Stanisława. 

W 1939 r. został wysiedlony przez Niemców z Wielkopolski do Generalnej Guberni. W czasie okupacji z żoną i młodszym synem wyjechał na Kielecczyznę i zamieszkał w Lubczy k. Jędrzejowa. 

W 1945 r. wrócił do Wielkopolski. Przebywał do 1947 r. w Jarocinie i mieszkał u Chylewskich, a następnie przeprowadził się do Poznania i zamieszkał u syna Stanisława – literata i teatrologa.

Źródło: J. Jajor, Wybitne postacie Szwajcarii Żerkowskiej, Żerków 2012.