ur. 12 września 1828 r. w Sokolnikach Małych, powiat Szamotuły, zm. 24 marca 1888 r.

historyk, publicysta Dziennika Poznańskiego, współzałożyciel Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

Jako uczeń Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu zaangażował się w działalność konspiracyjną, za co został aresztowany w lipcu 1846 r. i więziony przez pół roku. Po uwolnieniu powrócił do gimnazjum, zdał maturę i rozpoczął w 1847 r. studia prawnicze w Berlinie. Po roku przerwał studia i w szeregach polskiego legionu akademickiego uczestniczył w walkach w Wielkopolsce. Studia ukończył w 1850 r. Podjął pracę w sądownictwie, w 1862 r. został mianowany sędzią powiatowym w Poznaniu. Podejrzewany o działalność antyrządową, wielokrotnie był poddawany szykanom przez władze pruskie.

W 1857 r. był jednym z współtwórców Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Redagował „Roczniki” towarzystwa, od 1878r.  pełnił funkcję wiceprezesa i przewodniczącego Wydziału Historyczno-Literackiego. Był jednym z autorów haseł do 28 tomowej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda z lat 1859-1868. 

W 1878 r. został członkiem-korespondentem Akademii Umiejętności w Krakowie. Wziął udział w zjeździe historyków dla uczczenia Jana Długosza w Krakowie w 1880, a także w kongresie historyków saskich w Dreźnie w 1883 r. Był członkiem komitetu obchodów 300-lecia śmierci Jana Kochanowskiego.

W 1882 r., po służbowym przeniesieniu do Sulęcina, złożył dymisję i przeszedł na emeryturę, co umożliwiło mu powrót do Poznania. W 1887 r. uzyskał mandat do sejmu pruskiego; zmarł rok później. Z małżeństwa z Marią z Koszutskich miał czworo dzieci, dwie córki i dwóch synów.

Był pionierem badań historycznych nad epoką saską w Polsce. Napisał około 50 monografii, artykułów i rozpraw poświęconych XVII i XVIII wiekowi, wydał także zbiór dokumentów do panowania Augusta II w sześciu tomach (Teka Gabriela Junoszy Podoskiego, 1854-1861).

Źródło: Wikipedia