ur. 5 X 1874 r. w Bonikowie, zm. 19 II 1940 r. w Kościanie)

ziemianin, polityk, minister, dyplomata II Rzeczypospolitej, ekonomista.

W 1893 r. zdał maturę w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. W 1899 r. został doktorem nauk ekonomicznych (studiował wcześniej ekonomię, prawo, historię i filozofię na uniwersytetach w Berlinie, Paryżu, Halle i Monachium). W 1897 r. był współzałożycielem "Gazety Polskiej" w Kościanie.

Od 1904 do 1908 r. był posłem do Reichstagu, członkiem Koła Polskiego. Był delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu w 1918 r. W 1922 r. został wybrany na posła na Sejm.

Od 27 X 1923 do 14 XII 1923 r. był ministrem rolnictwa i dóbr państwowych w rządzie Wincentego Witosa. Rekonstrukcja rządu i wybór konserwatywnego Chłapowskiego na funkcję ministra rolnictwa został przyjęty z ulgą przez środowiska ziemiańskie. Dzięki temu widmo niekorzystnej dla ziemian reformy rolnej zostało odsunięte w czasie.

Działacz wielkopolskiego Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Rolniczego. Pełnił również funkcję prezesa Związku Producentów Rolnych, był członkiem Centralnego Towarzystwa Gospodarczego. Był prezesem Banku Cukrownictwa w Poznaniu (1921-1924).

Jeden z najbogatszych ziemian wielkopolskich.

22 III 1924 r. został polskim posłem we Francji, a od 27 XI 1924 do 20 VI 1936 r., po podniesieniu rangi przedstawicielstw dyplomatycznych był ambasadorem RP we Francji.

Po agresji Niemiec na Polskę został aresztowany przez Niemców i 19 II 1940 r. zamordowany w więzieniu w Kościanie.

Odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1925), Wielką Wstęgą tego orderu (28 kwietnia 1926), Złotym Krzyżem Zasługi, a także francuskim Krzyżem Wielkim Orderu Legii Honorowej (5 maja 1926) i Orderem Zasługi Rolniczej III klasy, papieskim Orderem Grobu Świętego I i II klasy oraz monakijskim Krzyżem Wielkim Orderu Św. Karola, Baliw Wielkiego Krzyża Honoru i Dewocji Kawalerów Maltańskich (1929).

Źródło: Wikipedia