HELENA ŁOPIŃSKA

       Helena Łopińska z domu Rekowska herbu własnego. Majątek rodzinny znajdował się w Kajewie koło Pleszewa. Rodzina została wyrzucona z majątku przez Niemców w 1939 r. Pierwszy postój był w Cerekwicy, a następnie rodzina zatrzymała się w Prymusowej Woli koło Opatowa u Państwa Domańskich, gdzie po miesiącu od przybycia zmarła Helena Rekowska babcia P. Heleny Łopińskiej. Felicjan Rekowski ojciec P. Heleny w 1939 r. był zmobilizowany, po Kampanii Wrześniowej uniknął niewoli i działał w AK. Brat Felicjana Rekowskiego, Roman mieszkał w Krakowie i był prawnikiem z wykształcenia. Dziadek P. Heleny, Andrzej Rekowski został zamordowany w 1919 r. przez bojówki niemieckie, w majątku Skrońsk na Śląsku Opolskim gdzie ówcześnie rodzina mieszkała. Po tym wydarzeniu Helena Rekowska wraz z dziećmi, synami Felicjanem i Romanem oraz córką Janiną przeniosła się do rodzinnego majątku w Kajewie.

       Życie w majątku było bardzo rodzinne, utrzymywano kontakty z pobliskimi majątkami z którymi były powiązania rodzinne. Felicjan Rekowski ukończył Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Jego starsza siostra Janina miała piękny głos, niestety z powodu gruźlicy nie mogła go wykorzystać, nigdy nie wyszła za mąż. Mimo choroby, gdy przyjeżdżała do majątku to ciężko pracowała w ogrodzie i oranżerii, a zarobione pieniądze wydała bawiąc się w Warszawie. Janina Rekowska po śmierci swojej matki pojechała do brata Romana do Krakowa, tam zmarła na gruźlicę w 1942 r.

        Felicjan Rekowski w czasie wojny mieszkał w Warszawie, gdzie pracował i działał w konspiracji. Dostał zadanie przejścia przez Karpaty. Po drodze zatrzymał się u swojego brata Romana w Krakowie. W czasie pobytu u niego, zjawiło się Gestapo. Roman wypuścił Felicjana przez okno, jak się okazało po trzech tygodniach, Gestapo przyszło aresztować Romana Rekowskiego, który został wysłany do obozu w Oświęcimiu i tam zaraz zamordowany przez Niemców w maju 1942 r. Felicjan Rekowski brał udział w Powstaniu Warszawskim, miedzy innymi przechodził kanałami. Po powstaniu dostał się do niewoli niemieckiej, w której to trafił do szpitala obozowego w Zeithain w Saksonii. Po wyzwoleniu obozu, Felicjan Rekowski pomógł ewakuować chorych więźniów do szpitala w Kowarach. Felicjan Rekowski po wojnie zamieszkał w Warszawie gdzie pracował, w 1947 r. wyszło na jaw, że w czasie II Wojny Światowej służył w AK i w związku z tym zainteresowało się nim UB. Zagrożony aresztowaniem wyjechał na Dolny Śląsk gdzie objął gospodarstwo rolne jako osadnik. Pierwotnie rodzina posiadała majątek Torzeniec koło Kępna który został sprzedany rodzinie Tadeusza Skowrońskiego. W majątku Kajew była stadnina koni, 400 h., w majątku najdalszy kawałek ziemi Helena Rekowska nazwała Litwa.

       Prapradziadek P. Heleny, Konstanty Rekowski był na Bliskim Wschodzie w Persji, gdzie znalazł się na dworze królewskim. Król Persji wyposażył Konstantego Rekowskiego w jedwabie, biżuterię i inne dobra z którymi wrócił do Polski. Po powrocie do domu urodził się jemu syn któremu na cześć Króla Persji nadał imię Artakserkses który był bratem Konstantego Rekowskiego pradziadka P. Heleny.