ur. 24 XII 1832 r. w Turwi, zm. 5 III 1916 r. w Poznaniu

działacz społeczny, ziemianin.

Był synem Dezyderego i Antoniny z Grudzińskich. Ukończył Liceum Ogólnokształcące św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Odbył podróż edukacyjną po Anglii i Francji, zapoznając się z nowymi metodami gospodarowania w rolnictwie. W Kopaszewie koło Kościana prowadził wzorowe gospodarstwo, wielokrotnie otrzymując nagrody na wystawach krajowych i międzynarodowych za pochodzące z niego produkty. Działał w Centralnym Towarzystwie Gospodarczym, kółkach rolniczych, przewodniczył Towarzystwu Rolniczemu w powiecie kościańskim.

W działalności politycznej był związany ze środowiskiem katolickim, z którym kontakt nawiązał jeszcze w Paryżu. W okresie Kulturkampfu organizował w Poznaniu, Gnieźnie i Toruniu wiece katolickie. Był uważany za czołową postać tzw. obozu ultramontańskiego. Od 1902 zasiadał w pruskiej Izbie Panów. Ogłosił drukiem pamiętniki ojca.

16 VII 1862 r. w Czerwonej Wsi koło Kościana ożenił się z Anną Chłapowską herbu Dryja (1843–1919. Mieli czterech synów: Stanisława, Kazimierza, Mieczysława i Mariana oraz cztery córki: Marię, Zofię, Józefę i Ludwikę.

Źródło: Wikipedia