ur. 1 lipca 1853 r. w Skotnikach; zm. 10 października 1918 r. w Gnieźnie

przedsiębiorca, polityk (mniejszości polskiej w Cesarstwie Niemieckim), samorządowiec

Dziadek Tadeusz był dziedzicem Kołaczkowa, Damasławia i Myślęcinka. Babcia, Małgorzata z d. Dąbska, była córką cześnika kruszwickiego. Ojciec, Stefan –ziemianin, dziedzic Skotnik. Matka Maria z. d. Daszkowska h. Leliwa. Jego przyrodnim bratem był Lucjan Grabski. Władze pruskie przyznały Leonowi Grabskiemu, szlachecki tytuł von.

Leon Grabski uczęszczał od 1861 do 1872 r. do Gimnazjum Realnego w Bydgoszczy. W latach 1872 do 1874 w Antwerpii studiował w wyższej szkole handlowej (Instytut Superieur de Commerce). Wykształcenie kupieckie uzupełnił w Londynie, Królewcu i Warszawie. Był generalnym Dyrektorem cukrowni w Kruszwicy, a w 1882 r. założył w Gnieźnie cukrownię Gniezno Grabski, Jescheck & Comp. Na przełomie XIX i XX wieku spółka „Grabski & Jeschck” w sąsiedztwie cukrowni otworzyła garbarnię. W 1905 r. Grabski wykupił folwark Kustodia pod Gnieznem. Założył Fundację Rodziny Grabskich, która głównie zarządzała wieloma majątkami ziemskimi będących własnością Grabskich.

Był w latach 1903-1905 deputowanym frakcji polskiej, do pruskiego parlamentu (Reichstag) wybrany z rejencji bydgoskiej okręg nr 5 Gniezno-Wągrowiec–Witkowo. Także mniejszość polską reprezentował w latach 1898-1903 i 1908-1913 w Pruskiej Izbie Reprezentantów (niem. Preußisches Abgeordnetenhaus).

Grabski w latach 1884–1888 był radnym miasta Gniezna, a od 1888 do 1894 członkiem Wydziału Powiatowego magistratu miasta. Jako radca, od 1885, zasiadał we władzach Izby Przemysłowo-Handlowej w Bydgoszczy.

Źródło: Wikipedia