Ur. 14 III 1801 r. w Warszawie. Zmarł 3 VIII 1871 r. w Warszawie.

Ps. i krypt.: Autor „Pogadanek niedzielnych”; Autor „Podarunku dla dobrych dzieci”; Dawny uczeń; Dawny uczeń szkół wojewódzkich i Uniwersytetu Warszawskiego; F. S. D.; Fr. S. D.; Obywatel ziemski; Tłumacz „Samotnika”; Wydawca romansów Walter Scotta. Pisarz, poeta, tłumacz, krytyk literacki i satyryk, wydawca, dziennikarz i publicysta. Inicjator kolportażu taniej książki w Polsce.

Syn działacza politycznego Franciszka Ksawerego Dmochowskiego i Izabeli z Mikorskich. Pierwsze nauki pobierał w domu w Warszawie i w Świeszu (Kujawy), początkowo pod kierunkiem ojca. Po jego śmierci (1808), kontynuował je pod kierunkiem guwernera Antoniego Jakubowicza. Uczył się w warszawskich szkołach pijarskich (1809-1817), następnie studiował prawo i sztuki piękne na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim. W tym okresie interesował się literaturą, głównie wykładami Kazimierza Brodzińskiego. Z powodu trudnej sytuacji materialnej, zaczął nauczać w niższych klasach Liceum Warszawskiego. W latach 1820–1821 należał do redaktorów „Tygodnika Polskiego i Zagranicznego”, działając nadal jako profesor polskiego w Liceum Warszawskim, następnie w piśmie „Wanda” (od kwietnia 1820 do 21 września 1821). Następnie zajął się gospodarstwem w odziedziczonym majątku Świesz, a po jego sprzedaniu, w latach 1822–1824 dzierżawił wieś w okolicy Brzezin (pow. rawski). Po powrocie do Warszawy prowadził intensywną działalność wydawniczą (posiadał własną drukarnię nakładową oraz 2 księgarnie: warszawską przy ul. Miodowej i radomską). Począwszy od roku 1825, w serii Biblioteka Narodowa, wydawał pisma zbiorowe Franciszka Dionizego Kniaźnina i Franciszka Zabłockiego. Ponadto w latach 1825–1860 wydawał bądź redagował następujące pisma: „Biblioteka Polska” (1825-1826), „Gazeta Korespondenta Krajowego i Zagranicznego” z dodatkiem „Rozmaitości Warszawskie” (1826-1829), „Przewodnik Polski” (1829), „Niepodległość” (1831), „Muzeum Domowe” (1835-1839), „Kronikę Wiadomości Krajowych i Zagranicznych” (1856-1860). Uczestniczył w dyskusjach klasyków i romantyków, opowiadając się po stronie klasyków (Uwagi nad teraźniejszym stanem, duchem, i dążnością poezji polskiej z 1825, omówienie sonetów oraz Ballad i romansów Mickiewicza z 1826). Romantyczną manierę pisarską wykpiwał w bajce Cielęta (1827). Tłumaczył głównie powieści angielskie i francuskie (także na potrzeby swojego wydawnictwa). Wśród tłumaczonych przez Dmochowskiego autorów znaleźli się m.in.: Walter Scott, Balzac, Chateaubriand, Dickens, Molier, Racine, Wergiliusz. Członek Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim w 1858 r.