Urodził się w Olszowej w powiecie Rawskim w ziemiańskiej rodzinie Wincentego Szweycera i Heleny z domu Łabęckiej. Edukację odebrał w szkołach warszawskich. 

Walczył w powstaniu styczniowym. Został ranny w bitwie pod Milanówkiem. Po powrocie do domu, wraz z ojcem i bratem został aresztowany i kilka miesięcy spędził w więzieniu w Piotrkowie. Studia na wydziale prawa, zaczęte w Warszawie, ukończył po powstaniu w Petersburgu.

W 1872 roku odziedziczył wraz z bratem Bronisławem (trzy lata później go spłacił) rodzinny majątek Rzeczyca. Ożenił się z Eufemią Suską. Systematycznie powiększał majątek dokupując do Rzeczycy dobra Lubocz i Bartoszówkę oraz majątki Kuflew i Dobra Miasta Łask.

Szweycer był współzałożycielem stowarzyszenia producentów spirytusu i budowniczym gorzelni na Glinie. Działał na polach przemysłu rolnego, produkcji rolnej i leśnej, nie prowadził z kolei w majątku hodowli zwierząt.

Czynnie działał w  Towarzystwie Rolniczym i Towarzystwie Kredytowym Ziemskim. Był jednym z fundatorów nowego kościoła w Rzeczycy.

Zmarł w styczniu 1919 roku w Warszawie, gdzie przeniósł się w ostatnich latach życia, podzieliwszy wcześniej posiadane majątki między trzech synów: Kuflew stał się własnością Bronisława, Łask Janusza, a Rzeczyca Michała.