ur. 26 września 1837 r. w Woronczynie, zm. 20 sierpnia 1918 r. w Warszawie

książę, radca Komitetu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, spiskowiec, naczelnik cywilny powiatu łuckiego w powstaniu styczniowym, zesłaniec, obywatel ziemski guberni siedleckiej w 1909 r.

Syn Kaliksta Czetwertyńskiego (1809–1888) i Marii Kropińskiej (1819–1839). Wnuk generała Ludwika Kropińskiego, prawnuk: Jana Tomasza Czetwertyńskiego-Światopełk, kasztelana czernihowskiego, Marcina Grocholskiego wojewody bracławskiego i Stanisława Kropińskiego, posła i konfederata barskiego.

Brał udział w powstaniu styczniowym na Wołyniu. Został aresztowany i zesłany na ciężkie roboty na Syberię. Po 4 latach powrócił z zesłania (1867). W 1906 r. został prezesem Komitetu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego oraz Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Był współzałożycielem Komitetu Obywatelskiego miasta Warszawy. Główny opiekun Tajnego Towarzystwa opieki nad Weteranami w Warszawie. Po swym teściu Sewerynie Macieju Uruskim (1817–1890), otrzymał cenny księgozbiór heraldyczny. Został pochowany na warszawskich Powązkach.

Jego żona Maria Czetwertyńska-Światopełk z domu Uruska, którą poślubił we Lwowie 10 lipca 1873 r., urodziła 5 dzieci, była właścicielką dóbr Rudzieniec, działaczką społeczną, katolicką, oświatową, wieloletnią przewodniczącą Katolickiego Związku Polek, zmarła w 1931 r. Mieli trzech synów: Seweryna, Włodzimierza Szczęsnego i Ludwika oraz Zofię hr. Zamojską, Marię żonę Adama Tarnowskiego i Wandę hr. Żółtowską. Najstarszy syn Seweryn (1873–1945) był prezesem Centralnego Towarzystwa Rolniczego w Warszawie.

Źródło: Wikipedia